Ik vond een woord in de regen 
half opgelost, nog zoekend naar een zin 
het kleefde aan mijn handpalm 
druipend van twijfel en onzekerheid 

ik hield het omhoog naar het straatlicht 
maar de letters vervaagden 
te lang gedwaald in de plas 
tussen achteloze voetstappen 

misschien was het een belofte
een fluistering op zoek
naar een mond om het uit te spreken

er restte slechts een schaduw van klank
een echo zonder stem
ik zei het toch hardop

het klonk nog best goed
ik begreep wat het bedoelde

ik liet het vallen
en zag hoe het wegspoelde