Als ik Suske en jij Wiske had geheten 
en dit een stripverhaal was, 
met een toffe titel die 
allitereerde als de neten

dan hadden we een teletijdmachine 
en kon ik terug naar vorig jaar
het moment dat alles misging.
dan wiste ik het plaatje waar-

in ik al die dingen zei
die me nu enorm spijten
waardoor jij wegliep zonder woorden,
en ik je nu dus kwijt ben 

Was er maar een Crimson
om met de Gyronef te vangen
in plaats van dat domme verwijt
dat tussen ons blijft hangen

Maar wij leven in de echte wereld 
niet gekaderd binnen lijnen
en waar woorden, eenmaal uitgesproken 
niet meer terug te nemen zijn

Ik draag geen rode t-shirts
en jij geen strikje in je haar 
ik ken ook weinig mensen
die schelden met miljaar

nu ben jij met die kleerkast
toch blijf ik koppig dromen
dat als dat hoofdstuk over is
jij bij me terug zal komen

en dat je aan het einde
als je avontuurtje is beleefd 
vanuit het laatste plaatje mij
alsnog een knipoog geeft