Remond heeft een voorliefde voor gin-tonics met een vleugje existentialisme. Zijn poëzie is een cocktail van scherpe observaties, confronterende beelden en een gezonde dosis cynisme, geserveerd met een knipoog naar de klassieken.

Hij schuwt de platgetreden paden van de poëzie en laveert tussen rauwe emoties en scherpe humor. Zijn gedichten prikkelen en ontregelen, maar worden altijd geserveerd met een vleugje melancholie die blijft hangen als de geur van oude boeken in een stoffige bibliotheek.

Hoewel hij in Amsterdam woont, distantieert hij zich nadrukkelijk van de titel “stadsdichter”. Remond is een dichter van het volk, een observator van de menselijke komedie, een chroniqueur van de kleine en grote drama’s die zich afspelen in de krochten van de ziel.

Zijn inspiratie vindt hij niet in de technobeats van de clubs, maar in de stille contemplatie van een koffiezaakje, de geanimeerde gesprekken in een bruin café, en de eenzame wandelingen langs de grachten in de vroege ochtend. Adolfs is een dichter die de tijd neemt, die de wereld observeert met een scherpe blik en een open hart.

Zijn poëzie is een uitnodiging om de wereld te zien door zijn ogen, een wereld vol paradoxen, contrasten en onverwachte schoonheid.