niets maakt me meewariger 
dan knikkerputjes in de winter 
volgeslibd van achteloze 
modderschoenen 
ligt een troebele sluier over 
de herinnering aan 
regenboogexplosies 
en het staccato tikken van 
glas op glas 
de ingehouden adem
als een welgemikte worp 
zakkenvol winst was

ik ben geen kind meer