Histrionisch zit hij te lezen 
in de Vascobelo 
de gebroeders Karamazov 
met zijn matte latte 
en een achteloze moleskine 

onder zijn zorgvuldig slordig haar
bungelt een kralenketting 
als subtiel baken van
bedachtzame spiritualiteit 
uit de sale-bak van de wereldwinkel.

vanuit de lange mouwen
van zijn dungedragen wollen vest
dwalen vingers over Dostojewski 
alsof het publiek hem gadeslaat 
in dit theaterstuk van eenzaamheid

de barista kijkt schuin 
naar deze dagelijkse bezoeker 
die zucht bij elke wending 
van het Russische drama 
dat niemand hier begrijpt

de koffie wordt koud 
net als zijn blik wanneer 
iemand te dichtbij komt
bij zijn geconstrueerde 
wereld van literaire pretenties

toch komt hij morgen terug 
dezelfde pose 
hetzelfde boek 
dezelfde bestelling 
een acteur zonder applaus