Ik wurm me in een verleden
dat strak om mijn lijf trekt
stof die protesteert, naden die kreunen
een herinnering aan wie ik was
niet aan wie ik kan worden.
Mijn lichaam verlangt naar ruimte
terwijl mijn geest reikt naar
voorbij de grenzen van wat paste
verder dan cijfers op een verwassen label
Ik trek het aan als een les
Knellend als spijt, rekbaar als hoop
misschien is het tijd niet te krimpen
om in mijn oude vorm te passen
maar te groeien tot iets groters
dat eindelijk past bij wie ik word
Leave a Reply