Een duif zonder tenen strompelt voorbij 
pikt voorzichtig naar wat kruimels 
Het straatlicht maakt haar schaduw langer, 
ze is beslist niet bang van mij 

trots in eigen ogen, maar klein van boven 
herken ik haar manke pikken naar geluk, 
zoekend in de kruimels van de stad, 
en toch onszelf nog groot geloven