de spanning viel als kruimels uit pepernoten 
donkere nachten verlicht door de maan 
een stem zacht als een warme deken 
die troostend de tijd kon stil laten staan 

elke twijfel en angst voor even vergeten 
wankel geloof veranderd in weten
haar lach deed je bloed sneller stromen 
op het scherm ontvouwde ze dromen
ze was niet je moeder, maar het voelde zo aan

een baken was zij; een kompas 
wanneer de wereld koud en donker was
alle twijfels en vragen deed ze vervagen
In ons hart blijft ze altijd bestaan