dichter zonder stad

Er spoken rijmen door je hoofd.Ze trekken als een onderstroomdoor het gedoofde denken enblijven komen als droomfantomenIn potlood afgewogen woordenzijn bezegeld in inkten moeten losgelaten worden de klok tikt traag, het denken zinkt.Zinnen zoeken nog een stemen zwemmen door de nacht.Het is de ongetemde kracht van taal die op ontlading wacht.Dus slaap, dichter van morgenlaat…

Misschien zijn we aan het einde van de race.Misschien ook niet.Wie het weet, mag het zeggen.Wie het voelt, weet genoeg.Er zit een gedicht in dit bericht.Maar alleen als je er eentje zoekt.

kraaien op een molenwiek het lijkt een cliché maar niet voor de kieviten Die zitten er mee

tussen de dijk en de weteringweten je voeten het pad vaak al voordat ik het zieeen fazant rent wegschuilt in het rietjij loopt verder door de polderdagalsof de wind je kenten ik volgzolang dat van je mag

Ik draag een geloomd armbandje gestreept oranje groen het zit eigenlijk te strak maar ik houd het om dat is wat vaders doen het visgraatmotiefje staat gedrukt in mijn huid maar dat trekt wel wegen dat beetje pijnmaakt mij niet uitwant daardoor denk ik aan jouen wat je zei:voor jou gemaakt, papaomdat ik van je…

Histrionisch zit hij te lezen in de Vascobelo de gebroeders Karamazov met zijn matte latte en een achteloze moleskine onder zijn zorgvuldig slordig haarbungelt een kralenketting als subtiel baken vanbedachtzame spiritualiteit uit de sale-bak van de wereldwinkel.vanuit de lange mouwenvan zijn dungedragen wollen vestdwalen vingers over Dostojewski alsof het publiek hem gadeslaat in dit theaterstuk…

de verstekelingen van de maatschappij verschuilen in het vooronder van de toekomst volledig van de werkelijkheid losgezongen nemen ze geen aanstoot aaninfantiel beleid of de tirannievan de waan van de dagmeten zich ironischeen gewaad van ongenaakbaar aan onrecht is hen aangedaanmaar ze willen het niet weten

Als ik Suske en jij Wiske had geheten en dit een stripverhaal was, met een toffe titel die allitereerde als de netendan hadden we een teletijdmachine en kon ik terug naar vorig jaarhet moment dat alles misging.dan wiste ik het plaatje waar-in ik al die dingen zeidie me nu enorm spijtenwaardoor jij wegliep zonder woorden,en…