De wereld is vandaag een wit laken. Een dikke, grijze mist hangt als een sluier over Leiden, versluiert de contouren van de grachtenpanden en dooft de straatgeluiden. Zelfs de eenden in de gracht lijken verdwaasd, hun gekwaak gedempt door de vochtige deken. Het is een dag om binnen te blijven, bij de kachel, met een goed boek en een dampende kop thee. Of, in mijn geval, oploskoffie.

Kijkend naar de mist die als een spookverschijning door de straten dwaalt, moet ik denken aan Tilma’s gedicht “Vermist”. Het beschrijft een vrouw die, overmand door verdriet, oplost in de mist. Een somber beeld, jazeker. Maar is het niet ook een metafoor voor de manier waarop we soms verdwalen in onze eigen emoties? Hoe we ons laten opslokken door angst, verdriet, of melancholie?

De mist, die alles bedekt en versluiert, staat symbool voor de onzekerheid, de desoriëntatie die we soms ervaren. Het is alsof we de weg kwijt zijn, geen houvast meer hebben, geen richting. En toch, te midden van die mist, is er altijd een sprankje hoop. Want de mist trekt eens weer op. De zon breekt door, de contouren worden weer scherp, de wereld krijgt weer kleur.

Zo is het ook met onze emoties. Ze mogen dan soms overweldigend zijn, ons het zicht benemen, ons doen verdwalen. Maar ze zijn tijdelijk. De mist trekt op, de zon schijnt weer in ons hart. En dan zien we weer de schoonheid van de wereld, de kleine dingen die het leven de moeite waard maken: een verdwaalde sok die na weken opduikt in de wasmand, het besef dat je per ongeluk de hele dag je pyjamabroek binnenstebuiten hebt gedragen (en niemand die het heeft gemerkt!). Of, de ontroerende aanblik van Adrienne die eindelijk haar ware Jacob vindt in “Winter Vol Liefde”.

Het leven zit vol absurde, onverwachte, hilarische momenten. Juist die momenten, te midden van de mist en de melancholie, maken het de moeite waard. Dus laten we de kleine overwinningen vieren, de onzin omarmen, en vooral veel lachen. Want lachen, beste lezer, is als een warme deken op een koude winterdag. Het verwarmt de ziel en jaagt de mist weg.