Tussen lange smalle schaduwen 
waar elke steen een echo draagt 
glipt een kille wind langs muren, 
een fluistering die naar verhalen vraagt 

waar aan straatlantaarns bloemen hangen 
als echo's van vergeten dromen 
sluipt het duister door gangetjes 
waar geen voetstappen meer komen.

Een verscholen hofje oogt verloren 
met mos bekleed in tijd bevroren
Een zware poort blokkeert het zicht

op wat zich afspeelt achter de stille
scherven zonlicht die schitteren
door dit stadsgedicht